මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ තත්වය නැවතත් ගමන් කරන්නේ යහපත් දිසාවට නොවේ. මේ වන විට බහුජන සංවිධාන මෙන්ම විවිධ රාජ්‍ය සේවක සංගම් ද ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට එරෙහිව නැගී සිටීමට අවශ්‍ය කටයුතු සියල්ලම මේ වන විටත් සැලසුම්කරමින් සිටි. මෙහි ගැටළු ගනනාවක් තිබේ.
මීට මාස කිහිපයකට පෙර අරගලයක් පැමිණියේ රටේ පැවති සහ දැනටමත් පවතින දැඩි ආර්ථික ගැටළු නිසාය . අරගලයෙන් කිසිදු නව පණක් නොලැබූ ශ්‍රී ලංකාවේ පීඩිත පන්තියට රජය විසින් නඩු පැවරීමක් පමණක් සිදුකර තිබේ. ජනාධිපති ප්‍රමුඛ කණ්ඩායමක් රජයෙන් ඉවත් වුවත් තමන්ගේ ගොලයන්ම නැවතත් රජයක් පිහිටුවා තිබේ. ඔවුන් මේ වන විට ජනතාවගෙන් පලිගැනීමක් සිදුකරන අතර ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය අමු අමුවීම මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කරමින් සිටි.
ඒ අතරේ පවතින රජයටත් විරුද්දව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් නැවතත් ප්‍රසිද්ධියේම එලියට බැස තිබේ. නමුත් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ජනාධිපතිවන විටම අරගලය විසුරුවා හරිම සිදු වුයේ කුමාර් ගුණරත්නම් මහතා සහ අනුර කුමාර දිසානායක මහතා යන දෙපාර්ශ්වයම අරගලයට අයිතිවාසිකම් කීම නිසාය. ඒ අනුව ඔවුන් ජනතා අරගලය පාවා දුන්නේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු නොමැතිවය. දැන් නැවතත් එම ජනතාවම පාරට බැසීමට අවශ්‍ය කටයුතු සිදුවෙමින් තිබේ.
අරගලය නැවත ආරම්භ වන්නේ විවිධ පැතිකඩයන් සමගය. ආරක්ෂක අංශ ප්‍රධානීන්ට එරෙහිව නඩු පිට නඩු වැටෙන අයුරුද පෙනෙන්නට තිබේ. එහි විශේෂත්වය නම් සාමාන්‍ය පොලිස් නිලධාරීන්ටද නඩු වැටීමයි. සමස්ත සමාජයම නැවතත් අමුතුම හිරවිල්ලක් දක්වා ගමන් කරමින් සිටි. නමුත් බහුතර බලයක් තිබෙන පොදුජන පෙරමුණ විසින්ම මැයි 9 වැනිදා සිදුකල ආකාරයේම නීතිවිරෝදී කටයුතු කරවා ගැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය යොදවා තිබේ. එය එසේ නොවේ යයි කීමට රජයට නොහැකි අතර රජය බැදී සිටින්නේ ජනතාව ආරක්ෂා කිරීමටය. ජනතාව යනු ජනාධිපතිගේ සිට අපහලට සියලුම දෙනාය. රජය විසින් සිදුකරනු ලබන නීතිවිරෝදී කටයුතු නිසා සිදුවන්නේ ජනාධිපතිගේ සිට පහලට සියලුම දෙනාට ගැටළු ඇති වීමයි.
රනිල් යැවීම අරගලයේ අරමුණ නම් ඉන් අනතුරුවද ජනාධිපතිවරයෙක් බිහිවන්නේ පොදුජන පෙරමුණෙනි. එය තවත් ගැටලුවකි. ජනතාව ඉල්ලන්නේ ප්‍රශ්නවලට විසදුම්ය. නමුත් ප්‍රශ්න එකම තැනකය. දිනෙන් දින ඇසෙන්නේ නොඇසිය යුතු කතාය. ඒ අනුව මේ අරගලය උණුසුම් කරන්නේ නොහොත් ජනතාවට පහරදෙමින් රනිල් වික්‍රමසිංහට එරෙහිව ජනතාව කුපිතකරවන්නේ පොදුජන පෙරමුණේ මැති ඇමතීන් විසින්මය. එහි අග්‍රපලය ඉන් අනතුරුව ඔවුන්ට නෙලාගත හැකිය. ඉන් අනතුරුව නැවතත් ජනාධිපති සහ අගමැති බිහිවන්නේ පොදුජන පෙරමුණ තුලිනි. වැඩබලන ජනාධිපති වන්නේ බොරලුගොඩ සිංහයා නොහොත් වර්තමාන අගමැති දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතාය. එසේ නම් අගමැති වනු ඇත්තේ නාමල් රාජපක්ෂ මහතාය. ඉන් කියවෙන්නේ දිගින් දිගටම අපට ජීවත් වීමට සිදුවන්නේ අරගල සමග බවයි.
මේ වන විටත් තවත් පක්ෂ ප්‍රසිද්ධියේ සහ අප්‍රසිද්ධියේම මහා මැතිවරණයකට සූදානම් වෙමින් පක්ෂවල ඉදිරිකටයුතු සිදුකරමින් සිටි. කෙසේ නමුත් මේ සිදුවන්නේ කිසිවෙකුත් සිදුනොකළ යුතු දේවල්ය. එක් අරගලයකින් පාඩම් නූගත් රටේ ප්‍රධානින් නැවතත් අරගලයකින් පාඩම් ඉගෙන ගැනීමට පෙර අරගලකරුවන්ට නඩු පිට නඩු දමමින් සතුටුවෙමින් සිටි. නමුත් ඒ අරගලය මැඩපැවැත්වීමට යාමේදී මහජනතාව මෙන්ම ආරක්ෂක අංශවලට ජීවිත අහිමි වනු ඇත. වත්මන් අරගලය සිදුවන්නේ ආරක්ෂක අංශවල ක්‍රියාකාරිත්වයන් හදුනාගෙන එයට අවශ්‍ය ආකාරයේ සැලසුම්ද සකසාගෙනය. එහි හොදම උදාහරණය වන්නේ පසුගියදා තිබු පෙළපාලියට පහරදුන් සිද්ධියට සම්බන්ධ සියලුම නිලධාරීන්ට එරෙහිව නඩු පැවරීමයි. ඔවුන් පැමිණ තිබුනේ සාක්ෂි එකතු කිරීමේ පරමාර්ථයෙනි. මේ වන විට ආරක්ෂක අංශවල හැසිරීම ජනතාව හදුනාගෙන අවසන්ය. දේශපාලන බල පෙරේතකම තුලින් අවසානයේ අමාරුවේ වැටෙන්නේ පීඩිත පන්තියේම පොලිස් නිලධාරීන් සමූහයකි.